ดอกทานตะวัน
ทานตะวัน เป็นพืชปีเดียว (Annual plant) อยู่ในแฟมิลี Asteraceae มีฐานรองกลุ่มดอก (Inflorescence) ขนาดใหญ่ ลำต้นโตได้สูงถึง 3 เมตร ฐานรองกลีบดอกอาจกว้างได้ถึง 30 เซนติเมตร ชื่อ"ทานตะวัน"ถูกใช้อ้างอิงถึงพืชทั้งหมดในจีนัส Helianthus ด้วยเช่นกัน
ทานตะวัน เป็นพืชท้องถิ่นของอเมริกากลาง มีหลักฐานแสดงให้เห็นว่ามีการปลูกดอกทานตะวันในประเทศเม็กซิโกตั้งแต่ประมาณ 2600 ปีก่อนคริสตกาล
ตำนานดอกทานตะวัน
สารภีสีเหลืองสด ก็ปรากฏสีสดใส
พระองค์ทรงสีไกล ทรงแผ่ไปในโลกา
ทานตะวัน ทันรับแสง พระแสดงเจ้าธรรมา
ล้ำเลิศเกิดปัญญา ด้วยศรัทธาที่เบิกบาน ฯ
(กาพย์เห่เรือตอนชมดอกไม้ บทประพันธ์ของนายฉันท์ ขำวิไล)
พระองค์ทรงสีไกล ทรงแผ่ไปในโลกา
ทานตะวัน ทันรับแสง พระแสดงเจ้าธรรมา
ล้ำเลิศเกิดปัญญา ด้วยศรัทธาที่เบิกบาน ฯ
ตำนานดอกทานตะวัน
ดอกทานตะวัน ใช่ว่าจะเป็นพืชล้มลุก ธรรมดา ๆ ที่เราเห็นในปัจจุบัน ในหนังสือ นวนิยายเล่มหนึ่ง ที่มีชื่อมีชื่อเรื่องว่า“ทานตะวัน” หนังสือเล่มนี้ แต่งโดย ว.วินิจฉัยกุล ท่านได้แต่งข้อความสั้น ๆ เกี่ยวกับดอกทานตะวันว่า “ทำตัวอย่างดอกทานตะวัน ดอกไม้อื่นกลัวความร้อน มันจะเหี่ยวเฉาเมื่อกระทบแดด ทานตะวันเป็นดอกไม้ชนิดเดียวที่สู้แดด ไม่เคยหนี มันจะหันตามตะวันตลอดวัน เหมือนคนที่ไม่กลัวความยากลำบาก แล้วเห็นไหมว่า ทานตะวันเป็นดอกไม้ที่สวย ใหญ่ เห็นที่ไหน สะดุดตากว่าดอกไม้อื่น” ด้วยเหตุนี้เอง ดอกทานตะวัน จึงเปรียบการใช้ชีวิตของคนเรา ทำให้เราต้องสู้ กล้าผจญภัยกับความเหนื่อยยาก เพื่อผลักดันชีวิตให้ประสบความสำเร็จ
ตำนานเกี่ยวกับดอกทานตะวันที่จะเสนอต่อไปนี้ เรื่องมันมีอยู่ว่า “ยังมีเทพธิดาองค์หนึ่ง ชื่อไคลที อาศัยอยู่ในถ้ำใต้ทะเลลึก ไม่เคยขึ้นมาบนฝั่ง (ก็ในเน็ตมันเขียนอย่างนี้นี่หน่า เทพธิดาได้อยู่อาศัยอย่างเป็นสุขสงบเรื่อยมา จนเติบโตเป็นสาวน้อย อยู่มากระทั่งวันหนึ่ง เกิดพายุพัดกระหน่ำมาอย่างรุนแรง ซึ่งที่ผ่านมาไม่เคยพัดมาถึงข้างใต้เลย พายุได้พัดพาสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่ใต้ขึ้นมาข้างบน ซึ่งไคลทีก็เป็นหนึ่งในจำนวนนั้นด้วย เมื่อไคลทีถูกคลื่นทะเลซัดขึ้นมาถึงฝั่ง ก็ฟื้นคืนสติ ก็มองเห็นแสงแดด พืชพันธุ์ไม้ต่าง ๆ และสิ่งที่สวยที่สุด ก็คือแสงตะวันที่สาดส่อง ไคลทีเพิ่งมีโอกาสเห็นแสงอาทิตย์เป็นครั้งแรก ก็เกิดความรักในพระอาทิตย์ขึ้นมาคือ เทพอพอลโล ทุก ๆวันไคลทีจะเฝ้ามอง ดูความงดงามของดวงอาทิตย์ วันแล้ว วันเล่า จนกระทั่งเทวดาสงสารนาง เพราะเทพอพอลโลไม่เคยเหลียวแล จึงช่วยกันบันดาลให้ ในเย็นวันหนึ่ง ขณะไคลทียืนมองตะวัน ให้เท้านั้น หยั่งลึกลงไปในดิน เครื่องแต่งกายเปลี่ยนไปเป็นสีเขียว ผมจากสีทองกลายเป็นสีเหลือง ล้อมดวงหน้าไว้ แล้วดวงตาเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล จึงกลายเป็นดอกทานตะวันที่สวยงามที่เฝ้ามองตามพระอาทิตย์ ขึ้นลงข้ามขอบฟ้าในทุก ๆวัน” เฮ้อ น่าสงสารเนาะ คิดแล้วเศร้า เรื่องนี้ให้ข้อคิดว่า ความรักที่มั่นคง สักวันฟ้าดินจะต้องเห็นใจ แม้จะรักข้างเดียวก็ตาม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น